حفظ تمامیت ارضی کشورهای منطقه جزء خطوط قرمز ایران است
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۲۱۶۵۵
امیر سرتیپ محمدرضا آشتیانی وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران در دیدار با ارتشبد سرگئی شایگو وزیر دفاع فدراسیون روسیه با اشاره به سابقه چند دهه روابط دفاعی و نظامی دو کشور گفت: همکاریهای دفاعی و نظامی دو کشور همواره با حمایت و پشتوانه رهبران عالی رتبه با هدف تقویت و تحکیم ثبات و امنیت در منطقه و نظام بین الملل پیگیری و دنبال شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وزیر دفاع با اشاره به تحولات جدید بین المللی و تلاش کشورهای مستقل برای ایجاد نظام چند قطبی و عادلانه در برابر رویکردهای یک جانبه گرایانه برخی از کشورها افزود: رشد و توسعه سازمانهای منطقهای نظیر شانگهای و بریکس، نشانههایی از تمایل کشورهای جهان به نظام چند قطبی است.
امیر سرتیپ آشتیانی با موفق ارزیابی کردن تجربه همکاری و مشارکت در حوزههای منطقهای از جمله مبارزه با تروریسم در غرب آسیا، شرایط و تحولات منطقهای و بین المللی را نیازمند مشارکت بر مبنای منافع متقابل و مشترک دانست و افزود: به طور قطع همکاریهای دفاعی و نظامی دوجانبه در چارچوب صلح و امنیت بین الملل پیش خواهد رفت.
وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران با اشاره به اهمیت همکاریهای فی مابین در حوزههای منطقهای و بین المللی به عنوان تضمین کننده منافع و امنیت دو کشور اظهار داشت: مقابله با چالشهای مشترک از جمله یک جانبه گرایی آمریکا از موضوعات مهم و راهبردی در راستای همکاریهای مشترک است.
امیر سرتیپ آشتیانی با مرور تحولات منطقه، ضمن مخالفت با هرگونه حضور نیروهای فرامنطقهای افزود: حفظ تمامیت ارضی کشورهای منطقه و مرزهای بین المللی جزو خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران است و در این رابطه قالب پیشنهادی ۳+۳ را یک راهکار برای حل مسالمت آمیز مشکلات و مسائل در منطقه قفقاز میدانیم.
وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران با اشاره به توافقنامه برجام و اتمام محدودیتهای تسلیحاتی شورای امنیت در اکتبر ۲۰۲۳، اقدام جدید سه کشور اروپایی در خصوص عدم لغو تحریمهای موشکی را نقض آشکار تعهدات اروپا ذیل برجام دانست و اظهار داشت: بیانیه مغرضانه این کشورها مبنی بر عدم پایبندی ایران به تعهدات خود نیز یک دروغ بزرگ سیاسی و نشانه روشنی برای عدم اعتماد ملت ایران به آنها دانست.
در ادامه این دیدار ارتشبد سرگئی شایگو ضمن تشکر از دعوت جمهوری اسلامی ایران، سطح روابط میان دو کشور جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه را در سطح بالا و راهبردی ارزیابی کرد.
وی با تاکید بر ارتقای سطح همکاریهای راهبردی میان دو کشور، تعاملات سازنده میان ایران و روسیه را موجب ایجاد ثبات و امنیت در منطقه دانست و به تداوم همکاریها و حرکت در راستای نظام چند قطبی تاکید نمود.
وی در خصوص تحولات منطقهای افزود: روسیه در مسائل منطقهای فعال است و همراهی کشور بزرگی همانند ایران میتواند به امنیت و ثبات منطقه کمک کند.
ارتشبد شایگو با استقبال از چارچوب ۳+۳ برای حل و فصل مسائل منطقه قفقاز، حضور کشورهای منطقه به ویژه ایران را مورد تاکید قرار داد.
وی با حمایت و پشتیبانی از مواضع جمهوری اسلامی ایران در خصوص تحولات قفقاز، از حضور و فعالیت و کشورهای فرامنطقهای انتقاد و بر راه حلهای منطقهای با مشارکت کشورهای منطقه و توجه به ظرفیتهای فرهنگی، تاریخی و ... تاکید نمود.
وزیر دفاع روسیه تداوم همکاریهای ۴ جانبه ایران، روسیه، ترکیه و سوریه در غرب آسیا و هم چنین بهره گیری از ظرفیتهای سازمانهای منطقهای همانند سازمان همکاری شانگهای را مورد تاکید قرار داد و از برگزاری اجلاس وزرای دفاع این کشورها خبرداد.
در این دیدار طرفین آخرین وضعیت همکاریهای دوجانبه دفاعی را مورد بررسی قرار دادند.
باشگاه خبرنگاران جوان سیاسی دفاعی امنیتیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: وزیر دفاع ایران وزیر دفاع روسیه جمهوری اسلامی ایران کشور های منطقه منطقه ای بین المللی همکاری ها وزیر دفاع کشور ها دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۲۱۶۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا موافقت نامه همکاری امنیت اطلاعات ایران و روسیه در شورای نگهبان بررسی نشد؟!
شورای نگهبان به دلیل ابهامی که در موافقت نامه امنیتی ایران و روسیه وجود دارد، با اجتناب از اظهارنظر نسبت به این لایحه، اظهارنظر در این خصوص را منوط به رفع ابهام از تبصره کرده و خواسته است بند مربوط به «ضرورت بررسی و تصویب در مجلس» در تمام مواد این موافقت نامه گنجانده شود.
به گزارش جماران، لایحه موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه در ۸ تیرماه ۱۴۰۱ در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و ۱۹ آذرماه ۱۴۰۲ به تصویب رسید.
اما شورای نگهبان در جلسه ۲۷ دی ماه ۱۴۰۲ باعدم تائید آن نسبت به این لایحه اعلام نظر کرده است.
چرا موافقت نامه همکاری امنیت اطلاعات ایران و روسیه در شورای نگهبان بررسی نشد!بر اساس اعلام مرکز پژوهشهای مجلس، شورای نگهبان در اظهارنظر نسبت به لایحه موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه، چنین آورده است:
«در ماده واحده، حکم به اصلاح موافقتنامه با رعایت اصول ۷۷ و ۱۲۵ قانون اساسی نسبت به سایر مواد غیرمذکور ابهام دارد؛ پس از رفع ابهام اظهارنظر خواهد شد.»
قانون اساسی در اصل ۷۷، تاکید دارد که عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، قراردادها و موافقت نامههای بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد. همچنین در اصل ۱۲۵ نیز آمده است که امضای عهدنامه ها، مقاوله نامهها، موافقت نامهها و قراردادهای دولت ایران با سایر دولتها و همچنین امضای پیمانهای مربوط به اتحادیههای بینالمللی پس از تصویب مجلس شورای اسلامی با رئیس جمهور یا نماینده قانونی او است.
بر این اساس، مرکز پژوهشهای مجلس در گزارش خود آورده است که: مطابق با آنچه بیان شد، شورای محترم نگهبان به دلیل ابهامی که در تبصره ماده واحده وجود دارد از اظهارنظر نسبت به لایحه اجتناب کرده و اظهارنظر در این خصوص را منوط به رفع ابهام از تبصره کرده است.
در ادامه برای روشن شدن موضوع، متن ماده واحده مصوب و تبصره ذیل آن مورد اشاره قرار میگیرد. در ماده واحده مصوب مجلس شورای اسلامی آمده است:
«ماده واحده - موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه مشتمل بر یک مقدمه، نه ماده و یک ضمیمه به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده میشود.»
تبصره - اعمال بند ۲ ماده ۵، بند۶ ماده ۶ و بند ۲ ماده ۹ این موافقتنامه، منوط به رعایت تشریفات مندرج در اصول هفتاد وهفتم ۷۷، یکصدوبیست وپنجم ۱۲۵ و یکصدوسی ونهم ۱۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.
بر اساس اصل ۱۳۹ قانون اساسی، صلح دعاوی راجع به اموال عمومی و دولتی یا ارجاع آن به داوری در هر مورد موکول به تصویب هیات وزیران است و باید به اطلاع مجلس برسد. در مواردی که طرف دعوی خارجی باشد و در موارد مهم داخلی باید به تصویب مجلس نیز برسد. موارد مهم را قانون تعیین میکند.
بنابراین به نظر میرسد ابهام شورای نگهبان آن است که به چه دلیل تنها اعمال بند ۲ ماده ۵، بند ۶ ماده ۶ و بند ۲ ماده ۹ موافقتنامه منوط به رعایت اصول ۷۷ و ۱۲۵ و ۱۳۹ قانون اساسی شده است درحالی که مطابق با رویه معمول در تصویب موافقتنامههای بین المللی، تبصرهای برای رعایت اصول ۷۷ و ۱۲۵ و ۱۳۹ قانون در اجرای آن موافقتنامه بدون اشاره به ماده خاصی از موافقتنامه ذکر میشود.
به نظر میرسد با توجه به رویه معمول در تصویب موافقتنامههای بین المللی در مجلس مبنی بر درج تبصرهای ذیل ماده واحده الحاقی برای رعایت اصول ۷۷ و ۱۲۵ و ۱۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به صورت کلی و بدون ذکر شماره ماده خاصی از موافقتنامه و در جهت رفع ابهام شورای محترم نگهبان، تبصره ذیل ماده واحده به شرح زیر اصلاح شود:
بر اساس این گزارش، شورای نگهبان به دلیل ابهامی که در تبصره ماده واحده وجود دارد از اظهارنظر نسبت به لایحه اجتناب کرده و اظهارنظر در این خصوص را منوط به رفع ابهام از تبصره کرده است.
به نظر میآید با توجه به رویه معمول در تصویب موافقتنامههای بین المللی در مجلس شورای اسلامی مبنی بر درج تبصرهای ذیل ماده واحده الحاقی برای رعایت اصول ۷۷ و ۱۲۵ و ۱۳۹ قانون اساسی به صورت کلی و بدون ذکر شماره ماده خاصی از موافقتنامه و در جهت رفع ابهام شورای محترم نگهبان، تبصره ذیل ماده واحده به شرح زیر اصلاح شود:
«تبصره - در اجرای این موافقتنامه، رعایت اصول ۷۷.۱۲۵ و ۱۳۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.»
شورای نگهبان خواهان تغییر کدام بندهای موافقت نامه است؟به گزارش جماران در بند ۲ ماده ماده ۵ ذیل بررسی اشکال و سازوکارهای اصلی همکاری آمده است نهادهای ذی صلاح دولتهای طرفهای میتوانند موافقت نامههای بین نهادی ذیربط را با هدف ایجاد چارچوب حقوقی و سازمانی برای همکاری در حوزههای خاص همکاری در این موافقت نامه منعقد کنند.
همچنین در بند ۶ ماده ۶ که به موضوع حفاظت از اطلاعات پرداخته، آمده است: انتقال و حفاظت از اطلاعات طبقهبندی شده، تابع موافقت نامه میان دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه در مورد حفاظت متقابل از اطلاعات طبقه بدی شده ۱۸ بهمن ۱۳۸۶.۶ فوریه ۲۰۰۸، خواهد بود.
در بند ۲ ماده ۹ نیز آمده است که طرفها میتوانند اصلاحاتی را بر اساس توافق نامه متقابل طرفها و در قابل یک پروتکل مجزا در این موافقت نامه اعمال کنند.
تاکید مرکز پژوهشها بر ضرورت انجام اصلاحات در بندهای این توافقنامه و مذاکره مجدد
به گزارش جماران، مرکز پژوهشهای مجلس پیش از این با تاکید بر اینکه این توافقنامه ابهامهایی دارد، اعلام کرده بود: با توجه به تأکید دشمنان بر فناوریهای نوین و ابزارهای نامتقارن، به خصوص در حوزه امنیت اطلاعات، لایحه «موافقتنامه همکاری در حوزه امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه» برای طی فرایند قانونی به مجلس تقدیم شده است.
مرکز پژوهشهای مجلس در بخشی از این بررسی آورد: بندی از این موافقنامه که به «مشارکت در مذاکرات چندجانبه درخصوص اقدامات اعتمادساز مربوط به امنیت بین المللی اطلاعات» اشاره دارد، اولا واژه مشارکت ابهام دارد و مشخص نیست منظور از آن دقیقا چه اقدامی است. ثانیا هیچ قید و محدودیتی در رابطه با بازیگران یا سازوکار انجام مذاکرات چندجانبه بیان نشده است که این امر ممکن است برای کشور چالشزا باشد.
شق ۱۳ بند «۱» ماده ۳ نیز به همکاری «بخشهای خصوصی در حوزه امنیت اطلاعات» بدون بیان هیچ محدودیت و سازوکاری اشاره دارد. تحقق این امر میتواند چالشهایی جدی برای کشور ایجاد کند.
مرکز پژوهشهای مجلس ضمن بیان ایرادات متعدد به این توافقنامه که عموما مرتبط با ابهام در واژگان وعدم رعایت دقت در آنها بوده؛ در نهایت توصیه کرده است: در جهت تحقق منافع و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، در صورتی که مذاکره مجددی برای اصلاح موافقتنامه حاضر صورت گیرد، مادهای با عنوان «شرایط امتناع از اجرای درخواست» با این مضمون به موافقتنامه اضافه شود: «هریک از طرفها حق امتناع از اجرای درخواست طرف دیگر را در صورت به مخاطره افتادن امنیت عمومی، منافع ملی، حاکمیت یا امنیت ملی کشور و یا در تضاد بودن اجرای درخواست با قوانین ملی کشور مورد درخواست، دارا است.
همچنین در صورتعدم انجام مذاکره مجدد، تبصره ذیل به ماده واحده الحاقی افزوده شود: « جمهوری اسلامی ایران حق امتناع از اجرای درخواست طرف دیگر را در صورت به مخاطره افتادن امنیت عمومی، منافع ملی، حاکمیت یا امنیت ملی کشور و یا در تضاد بودن اجرای درخواست با قوانین ملی کشور، دارا است.